«Γελοιο-γραφώντας την Ιστορία του Κυπριακού»

Τετάρτη, 20/05/2009
Τα τραγικά γεγονότα του Κυπριακού, όπως τα σχολίασαν οι γελοιογράφοι στην εποχή τους, παρατίθενται στο βιβλίο του Χρύσανθου Χρυσάνθου, που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αρμίδα και το Ίδρυμα Σ.Ο.Φ.Ι.Α., με τίτλο «Γελοιο-γραφώντας την Ιστορία του Κυπριακού».Το μοναδικό αυτό έργο εξετάζει την πολυτάραχη Ιστορία του τόπου μας τα τελευταία 130 χρόνια, δηλαδή από το 1878 και την άφιξη των Βρετανών αποικιοκρατών μέχρι και το 2008 με τις συνομιλίες Χριστόφια - Ταλάτ, από μια διαφορετική οπτική γωνία, αυτήν των γελοιογράφων. Μέσα από τις 544 έγχρωμες σελίδες του βιβλίου και τις 660 γελοιογραφίες, ο αναγνώστης θα δει να ξετυλίγονται μπροστά του σαν κινηματογραφική ταινία όλα τα ιστορικά γεγονότα. Οι 51 γελοιογράφοι που ανθολογούνται, με την ευαισθησία και τη σκωπτική διάθεση που τους διακρίνει, σχολιάζουν με τρόπο μοναδικό γεγονότα συνήθως τραγικά, αλλά και ιλαροτραγικά. Επιτυγχάνουν να προσδώσουν στοιχεία κωμικά σε επώδυνες καταστάσεις και πολυσυζητημένες προσωπικότητες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην Ιστορία της Κύπρου. Γεγονότα, όπως η άφιξη των Βρετανών στο νησί και η καταπίεση της αποικιοκρατίας, ο απελευθερωτικός αγώνας του 1955-1959, τα δύσκολα χρόνια της ανεξαρτησίας, οι διακοινοτικές ταραχές του 1963-1964, η δικτατορία των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, το φασιστικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή του 1974, τα διάφορα σχέδια επίλυσης του Κυπριακού, συμπεριλαμβανομένου και του σχεδίου Ανάν βρίσκουν περίοπτη θέση στις σελίδες του βιβλίου. Φυσικά στις γελοιογραφίες παρελαύνουν όλοι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων που συνδέονται με το Κυπριακό, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, μέχρι τον Ρίτσμοντ Πάλμερ, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, το Γεώργιο Γρίβα, τον Τζον Χάρντινγκ, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ευάγγελο Αβέρωφ, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Φαζίλ Κιουτσιούκ, τον Ραούφ Ντενκτάς, τον Γλαύκο Κληρίδη, τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, τον Χένρι Κίσινγκερ, τον Πέρεζ ντε Κουεγιάρ, το Σπύρο Κυπριανού, τον Εζεκία Παπαϊωάννου, το Βάσο Λυσσαρίδη, τον Τάσσο Παπαδόπουλο, τον Κόφι Ανάν, τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, το Δημήτρη Χριστόφια και πλήθος άλλους.
Ανθολογούνται επιφανείς γελοιογράφοι όπως οι Φωκίων Δημητριάδης, Μέντης Μποσταντζόγλου (Μποστ), Βασίλης Χριστοδούλου, Αρχέλαος Αντώναρος, Κώστας Μητρόπουλος, Βασίλης Μητρόπουλος, Γιώργος Μαυρογένης, Διογένης Καμένος, Σπύρος Ορνεράκης, Βαγγέλης Παυλίδης, Στάθης Σταυρόπουλος, Γιάννης Ιωάννου, Γιάννης Καλαϊτζής, Αντώνης Καλαμάρας, Κώστας Βλάχος, Γιάννης Κυριακόπουλος (ΚΥΡ), Παναγιώτης Μαραγκός, Πέτρος Παπαπέτρου (ΠΙΝ), Πέτρος Βοσκαρίδης (BOSS), Γιώργος Μιτίδης, Γιώργος Ζήνωνος (Στασίνος), Θανάσης Παπασπυρόπουλος και πολλοί άλλοι γνωστοί Κύπριοι, Ελλαδίτες και ξένοι γελοιογράφοι.Με το βιβλίο αυτό οι παλαιότερες γενιές θα θυμηθούν τα βιώματά τους και οι νεότερες γενιές θα μάθουν την Ιστορία του τόπου μας από μια διαφορετική σκοπιά. Το βιβλίο περιλαμβάνει ανάλυση για την πολιτική γελοιογραφία, καθώς και εισαγωγικά σημειώματα για τα γεγονότα που σημάδεψαν κάθε περίοδο του Κυπριακού. Επίσης δημοσιεύονται επεξηγήσεις για κάθε γελοιογραφία, ώστε ο αναγνώστης να είναι σε θέση να την αποκωδικοποιήσει.Ο συγγραφέας του βιβλίου, δρ Χρύσανθος Χρυσάνθου, είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», ενώ παράλληλα διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου ως ειδικός επιστήμονας.Τη μνημειώδη αυτή έκδοση θα τη βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Κεντρική διάθεση: Εκδόσεις Αρμίδα, τηλ. 22358028 και συγγραφέας, τηλ. 99686508.

TO BHMA ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ | Κυριακή 3 Μαΐου 1998 Γιατί οι γελοιογράφοι δεν πεθαίνουν εύκολα

Γιατί οι γελοιογράφοι δεν πεθαίνουν εύκολα
Ο Αρχέλαος που ήλθε, μοίρασε χαμόγελα και έφυγε ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Κυριακή 3 Μαΐου 1998

ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΟΙ είναι μια πάρα πολύ μικρή ομάδα. Κάθε φορά που χάνεται ένας έχεις την εντύπωση ότι έχει επέλθει μια καταστροφή, μια απώλεια αναντικατάστατη! Και το χειρότερο είναι ότι πράγματι αυτό συμβαίνει!
Εχουν περάσει χρόνια. Είδαμε κανένα νέο Φώκο Δημητριάδη; Είδαμε κανένα νέο Μποστ; Είναι απολύτως βέβαιον ότι δεν πρόκειται να δούμε ποτέ κανέναν άλλον Αρχέλαο.
Αυτός ο ψηλός με τα χρυσά γυαλιά και το ανοικτό μέτωπο και το παχύ μουστάκι που ήλθε, μοίρασε χαμόγελα και έφυγε ήταν ένας!
Ενας στον τρόπο του. Στον τρόπο τον μοναδικό που είχε να χαρίζει το γέλιο σε αυτόν τον ρημαγμένο από τη θλίψη και την απόγνωση λαό που βγαίνει από τον Πόλεμο, την Κατοχή και την Πείνα για να πέσει στον Εμφύλιο και στη συνέχεια στη Δικτατορία.
Κανένας λαός σε καμία χώρα, σε καμία εποχή, δεν χρειάστηκε με τόση δίψα αυτή τη δροσιά της ιλαρότητας.
Το ότι αυτός ο άνθρωπος που έφυγε μπόρεσε να τη δώσει για τόσα χρόνια τόσο πολλές φορές και σε τόσα έντυπα είναι κάτι το πρωτοφανές, το μαγικό.
ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΟΙ δεν πεθαίνουν εύκολα. Εχουν μια δυσκολία στην αποχώρηση. Ισως γιατί ψάχνοντας διαρκώς την εύθυμη, τη χαρούμενη πλευρά της ζωής καταλήγουν να την αγαπήσουν.
Και μεταδίδοντας καθημερινά αυτό το μήνυμα με τη δουλειά τους που εμπεριέχει το κέφι, άρα την κατάφαση και την αισιοδοξία, υφαίνουν έναν ακατάλυτο δεσμό με το κοινό.
Οσες φορές κυκλοφορούσες με τον Αρχέλαο το διαπίστωνες.
Ανθρωποι κάθε ηλικίας και προέλευσης τον χαιρετούσαν γελαστά.
­ Τι κάνετε, κύριε Αρχέλαε;
Γκαρσόνια, ταξιτζήδες, επαγγελματίες, υπουργοί, μανάβηδες, γυναίκες, φοιτητές, βουλευτές.
ΤΟ ΣΚΙΤΣΟ είναι είδος ευρείας κατανάλωσης. Απευθύνεται στις μεγάλες λαϊκές μάζες. Λαϊκές με την αριστοκρατική έννοια. Γιατί όσοι έχουν ένα χαμόγελο για τον διπλανό τους αποτελούν τη μόνη αριστοκρατία για την οποία δικαιούται να καυχιέται το ανθρώπινο είδος. Ολα τα άλλα είναι μίσος και αφανισμός.
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ σήμερα για μελέτη ή περιέργεια την περίοδο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας είναι αδύνατον να μη συναπαντηθείς με τον Αριστοφάνη. Θα σου δώσει την ανθρώπινη πλευρά της, που είναι ίσως και η μόνη που έχει σημασία.
Οποιος αργότερα ενδιαφερθεί για τις μαύρες μέρες μας από το '40 ως χθες ακόμη, ο Αρχέλαος και τα σκίτσα του θα του χρειασθούν. Για να καταλάβει ποιος ήταν ο κόσμος μας, τι έκανε και τι έζησε. Ο κόσμος της γειτονιάς, της ταβέρνας, του παλατιού και της Βουλής.
Αυτή την εποχή αφθονούν τα πολιτικά μνημόσυνα και οι τιμητικές για συμπολίτες άξιους και χρήσιμους που χάθηκαν.
Η σκέψη μας και το δάκρυ για έναν άνθρωπο του χιούμορ κάνουν τη διαφορά.
Μόνη παρηγοριά μας πως ο φίλος έφυγε πλήρης ημερών. Και σκίτσων!

Οι πονηρές σκέψεις του θείου Σκρουτζ Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ

Οι πονηρές σκέψεις του θείου Σκρουτζ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ
Το πρωί ζωγράφιζαν σε καθωσπρέπει στούντιο, χρωμάτιζαν και σκίτσαραν αθώα κόμικ για παιδιά με τον Μίκι Μάους, τον Ντόναλντ, τον Ντένις τον Τρομερό, τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν. Και ύστερα, όταν τέλειωναν τη βιοποριστική και υπό ασφυκτικούς λογοκριτικούς περιορισμούς εργασία τους, έπιαναν τα πενάκια και τα πινέλα και άφηναν την φαντασία τους να οργιάσει. Αμέτρητοι δημιουργοί κόμικ που έμειναν στην ιστορία για τους αγνούς, δημοφιλείς τους ήρωες και τις περιπέτειές τους, κάπου, κάποτε στην καριέρα τους, έκαναν και «ασεβή» σχέδια, «απαγορευμένες» για το ευρύ κοινό εικαστικές παρεκβάσεις, τολμηρές και «βλάσφημες» καλλιτεχνικές «ατασθαλίες».

ΚΑΡΛ ΜΠΑΡΚΣΜεγάλο πλήθος από αυτά τα «βρόμικα» σκίτσα των σπουδαιότερων αμερικανών δημιουργών κόμικς συλλέγει ο συγγραφέας και ερευνητής της ένατης τέχνης Κρεγκ Γιο σ' έναν πολυτελή τόμο με τίτλο «Καθαροί Σκιτσογράφοι Βρόμικα Σχέδια» («Clean Cartoonists - Dirty Drawings») που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Last Gasp.Την έκδοση προλογίζει ο θρύλος των αντεργκράουντ κόμικς Ρόμπερτ Κραμπ, που, περιγράφοντας τις ασφυκτικές συνθήκες δημιουργίας για τους σκιτσογράφους, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ολοι αυτοί οι αμερικανοί σκιτσογράφοι εργάστηκαν και εξακολουθούν να εργάζονται σε ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο περιορισμών. Τα περιοδικά και οι εφημερίδες έδιναν σε όλους λεπτομερείς λίστες για το τι δεν επιτρεπόταν να παρουσιαστεί σε ένα στριπ. Οι σκιτσογράφοι αποδέχονταν και ακόμα αποδέχονται αυτούς τους περιορισμούς ως μέρος της δουλειάς τους». Ενώ ο ίδιος ο Κρεγκ Γιο αναρωτιέται: «Γιατί οι "καθαροί" σκιτσογράφοι να παράγουν βρόμικα σκίτσα; Μα, γιατί μπορούν! Ή, μήπως, γιατί δεν μπορούν; Οι καλλιτέχνες μισούν τους κανόνες και οι περισσότεροι αγαπούν το σεξ. Αλλά οι καλλιτέχνες σκιτσογράφοι εργάζονται κάτω από αυστηρούς περιορισμούς είτε στον καθημερινό τύπο, είτε στα κόμικς, είτε στα κινούμενα σχέδια. Μη ζωγραφίζεις το ένα, μη ζωγραφίζεις το άλλο. Και ποτέ μη ζωγραφίζεις ΑΥΤΟ!». Η μικρή τολμηρή γοργόναΑναφέρεται βέβαια στα ταμπού του σεξ και του ερωτισμού και τις διαρκείς απαγορεύσεις που υφίστανται οι σκιτσογράφοι διαχρονικά, ορισμένες μάλιστα φορές σε εξωφρενικό βαθμό, που αγγίζει τα όρια του παράλογου και του γελοίου. Ως χαρακτηριστικές περιπτώσεις περιγράφει την αγελαδίτσα Φλόσι, που το 1930 εμφανιζόταν ολόγυμνη, το 1932 είχε αποκτήσει φούστα που κάλυπτε τους υπερμεγέθεις γαλακτοφόρους αδένες της, ενώ το 1939 φορούσε πλέον ολόσωμο φόρεμα, τον Τουίτι, που ενώ σχεδιάστηκε πρώτη φορά με ροζ χρώμα η λογοκρισία επέβαλε να γίνει κίτρινος για να μη θυμίζει το χρώμα του ανθρώπινου δέρματος, τη Μικρή Γοργόνα που απέκτησε μακριά μαλλιά για να καλύπτουν το γυμνό στήθος της! Βασική αιτία αυτής της αναγκαστικής μεταμόρφωσης και του ρετουσαρίσματος στα σκίτσα ήταν η επιβολή του «Κώδικα των Κόμικς» που θεσπίστηκε στις ΗΠΑ το 1954. Τότε, ο διάσημος ψυχίατρος Φρέντρικ Γουέρθαμ ξεκίνησε έναν ανελέητο αγώνα ενάντια στα κόμικς θεωρώντας τα συλλήβδην υπεύθυνα για όλα σχεδόν τα δεινά της μεταπολεμικής Αμερικής. Θορυβημένες οι εκδοτικές εταιρείες από την πτώση των πωλήσεων λόγω της απήχησης που είχαν οι υπερβολές του Γουέρθαμ, αποφάσισαν να αυτολογοκριθούν και να ορίσουν μια εκτενέστατη λίστα από απαγορευμένα θέματα στα κόμικς, με πρώτο και καλύτερο το σεξ. Για να επιβιώσουν οι σκιτσογράφοι έπρεπε να υποταχθούν σ' αυτούς τους κανόνες. Δεν σταμάτησαν, όμως, ποτέ στα κρυφά, στις πίσω σελίδες των μπλοκ τους, χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα, δουλεύοντας για μικρούς και άγνωστους εκδότες, σε σκίτσα που κρατούσαν στο βάθος των συρταριών τους ή αφιέρωναν μόνο σε φίλους τους, να αποκαλύπτουν αυτό που όλοι ήθελαν να δουν αλλά δεν επιτρεπόταν: Το γυμνό!*Μια από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις είναι αυτή του Τζο Σούστερ, σχεδιαστή και εμπνευστή του Σούπερμαν, του πιο διάσημου υπερήρωα της ιστορίας. Οταν διαφώνησε με την εταιρεία DC, που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να θησαυρίζει από την ιδέα του, έπιασε δουλειά σε ένα περιοδικό με ερωτικά κόμικς και γελοιογραφίες για ενηλίκους υπογράφοντας ως Τζος. Εκεί ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο του στο ερωτικό σχέδιο, με αμέτρητες σαδομαζοχιστικές σκηνές, βασανιστήρια και άλλα παρεκκλίνοντα θέματα. *Ο Γκριμ Νάτγουικ, ένας από τους σχεδιαστές της Χιονάτης στα στούντιο του Ντίσνεϊ και διάσημος για την αφελή παιδούλα Μπέτι Μπουπ, στα διαλείμματα από τη δουλειά του σχεδίαζε τολμηρά γυμνά με γυναίκες σε ηδυπαθείς πόζες. *Ο Αλεξ Ρέιμοντ μπορεί να έγινε γνωστός για τις ιστορίες του Φλας Γκόρντον αλλά δεν τα πήγαινε και άσχημα στο γυναικείο γυμνό. *Ο Κλιφ Στέρετ έμεινε στην ιστορία για τη σχεδιαστική του δεινότητα και τους κυβιστικούς πειραματισμούς του, όμως κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σχεδίασε για τους αμερικανούς πεζοναύτες διάφορα τολμηρά σκίτσα. Οπως έλεγε και ο ίδιος «δεν μπορείτε να φανταστείτε την αυστηρή λογοκρισία κάτω από την οποία δουλεύαμε... Δεν μπορούσαμε να δείξουμε ούτε μια κοριτσίστικη γάμπα. Το φιλί ήταν ανήκουστο. Ολη η δράση έπρεπε να τελειώνει πριν από τις εννέα το βράδυ». *Αντίστοιχα σχέδια με καλλονές πλούσιων σωματικών προσόντων έκανε ακόμα και ο σχεδιαστής του Μπάτμαν, ο θρυλικός Μπομπ Κέιν, ενώ ο Γουόλτ Σκοτ, συνεργάτης του Ντίσνεϊ και δημιουργός της παιδικής σειράς «Λιτλ Πιπλ», που διαβαζόταν από εκατομμύρια πιτσιρικάδες, στην προσωπική του συλλογή διατηρούσε πολλά σκίτσα με τους πρωταγωνιστές της σειράς να αντιμετωπίζουν γυναικείους πειρασμούς σε σέξι πόζες. *Ο Καρλ Μπαρκς, ο καλλιτέχνης που επινόησε πολλά από τα παπιά της Λιμνούπολης όπως ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο Γκαστόνε και οι Λύκοι και στα χέρια του οι ιστορίες με τον Ντόναλντ απέκτησαν το υψηλότερο επίπεδό τους, ξεκίνησε ως σχεδιαστής σε ένα περιοδικό με τολμηρά κόμικς και αστεία σεξουαλικού περιεχομένου για ενηλίκους. Και προς τη δύση της καριέρας του δημιούργησε πολλά έργα με γυμνά, προσθέτοντας σε αυτά ακόμα και την Ντέζι Ντακ! *Εξίσου τολμηρά ήταν και αρκετά σκίτσα του Πολ Μάρι, που επί σειρά ετών στη «νόμιμη» δουλειά του σχεδίαζε τα κινούμενα σχέδια με τον Μίκι Μάους ενώ είχε συνεργαστεί στην παραγωγή του «Πινόκιο» και του «Ντάμπο». *Ο Χάρι Πίτερ, από την άλλη, σχεδιαστής των πρώτων περιπετειών της Γουόντερ Γούμαν, ήταν ακόμα πιο βλάσφημος. Σε ένα από τα «βρόμικα» σκίτσα του παρουσιάζει την αθάνατη Αμαζόνα, ολόγυμνη, να εκλιπαρεί κάποια παιδάκια που της πήραν τα ρούχα να της τα επιστρέψουν, για να μην τα κλέψει ο Σούπερμαν. Γυμνά «για ανύψωση του ηθικού»*Ο Γκουστάβ Ντορέ είναι μια ακόμα ακραία περίπτωση, καθώς έγινε ιδιαίτερα γνωστός το 19ο αιώνα εικονογραφώντας τη Βίβλο αλλά και κλασικά λογοτεχνικά έργα όπως η «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, το «Κοράκι» του Πόε και οι «Περιπέτειες του Βαρόνου Μινχάουζεν». Ωστόσο, σώζονται ακόμα πολλές από τις βλάσφημες ζωγραφιές του με εξαιρετικά τολμηρές ερωτικές σκηνές και περιπτύξεις. *Εκτός από τις ξεκαρδιστικές περιπέτειες του σκανταλιάρη Ντένις του Τρομερού, ο μεγάλος πλακατζής Χανκ Κέτσαμ είχε δημιουργήσει και πολλές γελοιογραφίες ερωτικού περιεχομένου, ενώ δεν είχε διστάσει να παραφράσει ακόμα και ένα από τα σλόγκαν του Τσάρλι Μπράουν, του γκαφατζή αφεντικού του Σνούπι: «Happiness is a warm puppy», έλεγε ο Τσάρλι Μπράουν, «Happiness is a warm peepee» έγραψε ο Κέτσαμ δίπλα στον κατουρημένο και χαμογελαστό Ντένις. *Πιο διακριτικός ο Τζορτζ Χέριμαν, δημιουργός του Κρέιζι Κατ, έκανε μεν λιγοστά γυμνά αλλά ο αριθμός τηλεφώνου του πρωταγωνιστή του ήταν το 69696. *Το ίδιο αστείο χρησιμοποιούσε πολύ συχνά και ο Αλ Καπ, που σε πινακίδες δρόμων, βιβλία, τηλέφωνα κ.λπ. χρησιμοποιούσε τον αριθμό 69! *Ο Τσακ Τζόουνς, ο βραβευμένος με Οσκαρ σχεδιαστής του Μπαγκς Μπάνι, του Ντάφι Ντακ και του Πόρκι Πιγκ, δεν δίστασε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου να συμμετάσχει με μερικά πολύ τολμηρά και γυμνά σκίτσα του σε μια ανεπίσημη έκδοση για την ανύψωση του ηθικού των αμερικανών φαντάρων. *Ο Τζέιμς Μοντγκόμερι Φλαγκ, σχεδιαστής της πασίγνωστης αφίσας με τον Θείο Σαμ να καλεί τους Αμερικανούς να καταταγούν στο στρατό, έχει δημιουργήσει, επίσης, υπέροχα και πολύ προκλητικά γυμνά. *Οπως επίσης και ο Φρεντ Μουρ, ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε τον Μίκι Μάους στη «Φαντασία» αλλά και στον «Πίτερ Παν», ένας από τους πιο αγαπητούς σχεδιαστές των στούντιο Ντίσνεϊ λόγω των εξαιρετικών γυμνών που σκίτσαρε για τους συναδέλφους του στα διαλείμματα από τη δουλειά. *Ακόμα και ο σχεδιαστής του Σπάιντερμαν, Στιβ Ντίτκο, είχε κάποτε κάνει «βρόμικες» δουλειές. Την εποχή που μοιραζόταν το ίδιο γραφείο με τον Ερικ Στάντον συχνά τον βοηθούσε σε σκίτσα και ιστορίες με σαδομαζοχιστικά αξεσουάρ, αλυσίδες, χειροπέδες και άλλα «ερωτικά βοηθήματα»! *Ο Ερνι Μπουσμίλερ, ο δημιουργός της σουρεαλιστικής Νάνσι, ήταν πιο υπαινικτικός και με σαφή διάθεση χιούμορ, ενώ ο Τζόνι Χαρτ, δημιουργός της σειράς «Β.C.», συνήθιζε, στα κρυφά, να διανθίζει με τολμηρές σκηνές τις δικές του ιστορίες. *Πολλοί άλλοι όπως ο Γουίλ Αϊσνερ, δημιουργός του ντετέκτιβ Σπίριτ, και ο Σέρτζιο Αραγκονές, πνευματικός πατέρας του Γκρου, προτιμούσαν να κάνουν «βρόμικα» αυτοβιογραφικά σκίτσα, ενώ κάποιοι όπως ο Γουάλας Γουντ, μετά από μια μεγάλη καριέρα στα mainstream κόμικς, επιδόθηκαν σε αμέτρητες ασεβείς παρωδίες. Το πλήθος των παραδειγμάτων αποδεικνύει ότι ακόμα και οι πιο «καθαροί» δημιουργοί κόμικς κάποτε μουντζούρωσαν σε ένα χαρτί «ακατάλληλα» σκίτσα. Τους καθιστά αυτό «βρόμικους»; Εξαρτάται από το τι θεωρούμε «βρόμικο». Ο Γούντι Αλεν, πάντως, όταν κάποτε ρωτήθηκε αν «το σεξ είναι βρόμικο» είχε απαντήσει: «Μόνο όταν γίνεται σωστά!»
7 - 22/02/2009

http://www.cartoonists.gr/index.php?language=Greek

Cartoonists. gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008
«Λένε ότι ο γελοιογράφος πρέπει να διαθέτει “ακρίβεια χειρουργού και ένστικτα χασάπη». Καταλαβαίνετε λοιπόν τι είδος ανθρώπων έλκει αυτό το επάγγελμα. Ευτυχώς αυτή η χώρα δεν θα μας κάνει να πεινάσουμε ποτέ, κι είμαστε αρκετοί, με τον μεγαλύτερο να έχει ζήσει τον Α΄ Παγκόσμιο και τον νεώτερο να μην έχει προλάβει ούτε τον Ψυχρό (η υπερβολή είναι βασικό συστατικό της τέχνης μας)». Κάπως έτσι, με το γνωστό τους χιούμορ, που συνήθως «σπάει κόκαλα», μας υποδέχονται στο site τους οι Έλληνες γελοιογράφοι, στη διεύθυνση http://www.cartoonists.gr/index.php?language=Greek Ο δικτυακός τόπος τους είναι πλήρης: παρουσιάζονται τα μέλη, δίνεται η ευκαιρία στον επισκέπτη να ρίξει κλεφτές ματιές στον τρόπο με τον οποίο φτιάχνουν κάποια προσχέδια, διατίθενται πληροφορίες για διεθνείς διαγωνισμούς και για εκδόσεις νέων βιβλίων. Αξίζει μια επίσκεψη! http://www.tanea.gr/default.asp

Γελοιογράφοι στο Διαδίκτυο Της Αρετης Νταραδημου Ελεύθερος Τύπος

Γελοιογράφοι στο Διαδίκτυο
Μέσα από επιλεγμένα σκίτσα των Ελλήνων δημιουργών στην ιστοσελίδα www.cartoonists.gr ξετυλίγεται η Νεότερη Πολιτική Ιστορία του τόπου.
Κυριακή, 16.12.07

PHOTO GALLERY
Γελοιογράφοι στο Διαδίκτυο
Ποιο να είναι άραγε το κομμάτι εκείνο μιας εφημερίδας που όλοι σπεύδουμε να το διαβάσουμε πρώτο πρώτο; Μα, φυσικά, οι γελοιογραφίες. Και γιατί όχι, άλλωστε, αφού αρκεί μια ματιά σε αυτές για να ξεδιπλωθεί μπροστά μας η πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα με τρόπο χιουμοριστικό, σπιρτόζικο και φυσικά πάνω απ’ όλα καυστικό. Μόνο που τώρα πια, στα… καθ’ ημάς, δεν θα χρειάζεται να αγοράζουμε όλες τις καθημερινές – και όχι μόνο – εφημερίδες για να απολαύσουμε τους αγαπημένους μας γελοιογράφους. Ο λόγος απλός, η Λέσχη των Ελλήνων Γελοιογράφων αποφάσισε να αποκτήσει το δικό της στέκι στο Διαδίκτυο.Οποιος, λοιπόν, επισκεφθεί την ιστοσελίδα www.cartoonists.gr θα βρει πλήθος επιλεγμένες γελοιογραφίες από όλους τους αγαπημένους του σκιτσογράφους, νέα του χώρου, καθώς και blog για ανταλλαγή απόψεων και συλλογισμών. Από τον Βλάχο, τον Κυρ, τον Μητρόπουλο και τον Μαραγκό μέχρι τον Κουντούρη, τη Γανώση, την Ξένου και τον Δερμετζόγλου, πραγματικά δεν λείπει κανείς από το διαδικτυακό αυτό στέκι.Η απόφαση αυτή της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων φαντάζει απολύτως λογική. Αφενός μεν δεν είναι δυνατόν να λείπουν από τη διαδικτυακή «εκκλησία του δήμου» οι πιο προοδευτικές και σατιρικές φωνές της ελληνικής πραγματικότητας, αφετέρου δε έπρεπε να υπάρχει ένας κοινός τόπος όπου ο πολίτης να βρίσκει όλους τους γελοιογράφους μαζεμένους. Θα μπορούσε όμως να πει κανείς ότι η κίνηση αυτή είναι απαραίτητη και για έναν ακόμη λόγο. Από το δέκατο όγδοο αιώνα, στον οποίο θεωρητικά σκιαγραφούνται οι απαρχές της πολιτικοκοινωνικής γελοιογραφίας – με εκπροσώπους του είδους όπως ο Χόγκαρθ, ο Γκόγια και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος – μέχρι τις μέρες μας οι σκιτσογράφοι – γελοιογράφοι των εφημερίδων (και όχι μόνο) έχουν διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο στον πικάντικο σχολιασμό του ιστορικού ρου. Στην Ελλάδα η γελοιογραφία έχει μακριά παράδοση και περί τα 160 συναπτά έτη δημιουργικής παρουσίας και παρέμβασης στη δημόσια ζωή του τόπου. Συνεπώς, υπάρχει πιο έξυπνος και ευχάριστος τρόπος να μάθει κανείς την Ιστορία του τόπου του παρά μέσα από τις γελοιογραφίες; Η ιστοσελίδα αυτή μπορεί να λειτουργήσει και ως ένα κομμάτι της ζωντανής Ιστορίας, ένα μέρος στο οποίο θα ανατρέχουμε όχι μόνο για να γελάσουμε αλλά και για να θυμηθούμε, να μάθουμε ενδεχομένως… Τα είκοσι εννέα μέλη της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, οι οποίοι σύμφωνα με τα «λεγόμενα» του site τους, πρέπει να έχουν «ακρίβεια χειρουργού και ένστικτα χασάπη», απλώς άνοιξαν και… μας περιμένουν.Της Αρετης Νταραδημου Ελεύθερος Τύπος